Wij kennen een aantal redenen die ons verleiden naar onze spirituele zoektocht: één van de betere redenen en waarschijnlijk de meest voorkomende zijn onze pijn, ons lijden en onze ontevredenheid. Vaak wordt onze spirituele zoektocht geactiveerd door het lijden en het gevoel van isolement en eenzaamheid.
In moeilijke tijden verlangt ons hart naar liefdevolle warme spirituele steun en dit is precies het doel van de pijnlijke crisissen in ons leven. Ze nodigen ons uit om terug te keren naar het Een, naar de eenheid met onze schepster, De Universele Spirit. Gedurende ons hele leven worden wij uitgenodigd terug te keren naar de eenheid. Zolang we in afgescheidenheid leven, blijven we een diep verlangen voelen naar iets, naar zielen die ons zullen omhelzen met eindeloos licht, warmte en liefde. We willen terug naar huis. We worden beheerst door onze behoefte om terug te keren naar onze ware natuur, naar het licht.
Soms worden wij geroepen door een boven- of buitenaardse kracht. Deze kracht dwingt ons als het ware om de donkerheid van ons leven te transformeren tot licht van liefde en eenheid. We geven deze krachten verschillende namen zoals engelen of boodschappers van andere werelden, stemmen in onze hoofden, een diep buikgevoel of verlangens van het hart. Deze stemmen vragen ons om ons leven te transformeren en het ware doel van ons leven te realiseren. De materialistische wereld om ons heen is niet dik genoeg om de bron en het doel van ons leven te verbergen en te verzwijgen. Het hart volgt de ziel in haar reis terug naar de
eenheid.
Elke persoon op aarde wacht een unieke spirituele stroming die hem op het juiste moment aanraakt en hem roept zijn spirituele pad te volgen. Iedereen zal op een gegeven moment in zijn leven wakker kunnen worden. Onze ontwaking kan vele jaren op zich laten wachten met veel geduld en compassie, maar op het juiste moment maakt het niet meer uit of we er klaar voor zijn of niet; het zal op onze deur kloppen en oeps … we zullen onszelf vinden op de terugweg naar het licht. In een toneelstuk dat jaren geleden is opgevoerd nam onderstaand dialoog plaats tussen twee mensen:
Geloof me, ik weet dat er een andere wereld is, een wereld vol met wezens, kleuren, vormen en geuren, zo mooi en rijk dat het bijna onmogelijk is om ze voor te stellen.
Jij weer met je hallucinaties over andere werelden, er is geen andere wereld, wat er is is wat we zien, horen en voelen.Het is jij en ik en niets meer.
Je begrijp me niet, het is mogelijk om anders te leven, ik weet dat het kan. Ik heb genoeg van deze manier van zijn, ik begrijp dat
je bang bent om deze plaats te verlaten maar IK moet het doen, ik voel dat ik dood zal gaan als ik deze plek niet zal verlaten.
Dit gesprek vond plaats tussen twee embryo’s in de baarmoeder van hun moeder tegen het eind van de negende maand… een soort gelijk gesprek vindt elke dag overal ter wereld plaats tussen volwassenen: één van hen wil zijn leven transformeren en zijn buikgevoel volgen, de ander niet.
Waarom willen sommigen van ons naar ̈buiten ̈ gaan terwijl we in de warme en veilige ‘baarmoeder’ van onze moeder zijn? Wat zorgt ervoor dat we het warme/veilige nest willen verlaten? Wat zorgt ervoor dat we eruit willen gaan? De toenemende afwezigheid van ruimte en het gevoel dat het zo niet door kan gaan dwingt ons hiertoe. Waarom willen sommige van ons niet naar ‘buiten’ gaan terwijl we in de warme en veilige baarmoeder van onze moeder zijn? Wat zorgt ervoor dat we binnen willen blijven?
Dit heeft te maken met de menselijke neiging tot vasthouden. Wij houden elke situatie of gebeurtenis vast die ons de illusie van veiligheid geeft. Wij houden het ́overbodige ́ vast. ́Overbodig ́ is alles dat niet hoort bij onze wezenlijke aard die gelukkig, open en liefdevol is en in harmonie is met alles om ons heen. We werden geprogrammeerd te geloven dat leven een gevaar is en niemand te vertrouwen is.
Deze overtuiging ontwaakt in ons angsten en ook verschillende emoties zoals boosheid, jaloezie, zelfoordeel alsook het oordelen van anderen, twijfels, aarzelen en haat. Verrassend genoeg kan onze boosheid de illusie geven dat wij sterk zijn. Wanneer we boos
zijn voelen wij dat we gelijk hebben en wanneer wij gelijk denken te hebben dan heeft de ander geen gelijk, hij vergist zichzelf; dit geef ons de illusie dat we superieur zijn aan hem. Als we deze illusie van heel dichtbij zullen onderzoeken, zullen wij snel tot de ontdekking komen dat deze illusie niet alleen maar ́overbodig ́ is, maar ook schadelijk is voor ons en voor anderen. Het is zeer belangrijk om dit te ontdekken en voelen omdat we nooit iets zullen willen loslaten zonder dat we zullen beseffen dat het ons beschadigt. We zullen nooit naar buiten willen gaan zonder te beseffen dat binnen blijven schadelijk is voor ons.
De moeilijke momenten in ons leven zoals een crisis, ziekte, dood, een beëindigde relatie of armoede zijn de momenten met het grootste potentieel van transformatie. De embryo die de baarmoeder niet wil verlaten brengt het leven van zichzelf alsook het leven van zijn moeder in gevaar. De toenemende weeën (lees: crisissen) duwen ons naar de poort van een andere manier van leven, naar een nieuwe wereld. Deze transformatie is inderdaad een angstig moment omdat dit van ons eist om de bekende wereld te verlaten en te reizen naar het onbekende.
Dit is de ware essentie van elk spirituele pad en stroming. We moeten accepteren dat, gelukkig of niet, alles tijdelijk is, dat alles een begin én een eind heeft, dat alles in ons en om ons heen constant in beweging is en dat we de doorlopende transformaties van ons leven niet kunnen negeren noch kunnen weigeren. Doen wij dit toch, dan worden de lessen in ons leven alleen maar harder en pijnlijker. Ons huis wacht op ons.
Waar je bent
Waar je Geweest Bent
Waar Je zult Zijn
Is beïnvloed door Jouw Keuze
Met de Vrije Wil Kiezen We Ons Lot.
We waren voorbeschikt om te Kiezen
Het Lot hebben we Vrijelijk Gekozen.
Niet te kiezen is een keuze
De keuze voor de dood,
Langzaam zal je doodgaan
In de armen van de twijfel.